Parelvisjes

Een goede avond, hoe is jullie week geweest? Hier in Goes is alles rustig geweest. Vorige week zondag naar mijn ouders in Maastricht geweest voor een paar uurtjes. We zien ze niet zo heel vaak en dan is het des te leuker, om daar gewoon een paar uurtjes naartoe te gaan. Zo in het echt met elkaar kletsen is toch veel fijner, dan via de telefoon met ze praten.
Ook ben ik afgelopen donderdag tante geworden van het eerste kindje van mijn oudste schoonzusje. Het is een jongetje, blakend van gezondheid en erg mooi! Mijn schoonzusje was 16 augustus jl. uitgerekend, echter vond meneertje het nog veel te fijn in haar buik. Manlief en ik zijn al twee maal op visite geweest, afgelopen vrijdag en vanochtend met mijn cadeaudochter, de dochter van mijn man. Wat een dotje!

Parelvisjes

Goed, genoeg gekeuveld!! Momenteel ben ik voor mezelf bezig om Parelvisjes te haken. Stichting de Parelvisjes is een stichting zonder winstoogmerk en zet zich in voor (ernstig) zieke kinderen van 0 tot en met 5 jaar. Zij stellen cadeaupakketten samen voor ouders van kindjes, die in het ziekenhuis terecht komen. Dit kan zijn, doordat het kindje prematuur geboren wordt of wanneer het ziek in het ziekenhuis terecht komt. Deze Parelvisjes worden door vrijwilligers gehaakt en doen dit geheel belangeloos. Zij nemen alles voor hun eigen rekening, van de kosten van het haakgaren tot de verzendkosten naar een verzamelpunt in Nederland en België. De Parelvisjes, de Perla en de Prematura, komen bij (ernstig) zieke kindjes terecht, dat hun op een of andere manier erg gerust stelt.

Prematura en Perla
De Prematura is een plat visje met een lusje eraan, zodat het aan de buitenkant van de couveuse gehangen kan worden. Ook zit er een lintje aan, waarop de ouders de naam van hun baby kunnen schrijven. Een klinische, niet gezellige couveuse wordt zo een stukje gezelliger en is van ver door ouders te herkennen. Prematura is Italiaans voor prematuur.

De Perla is een gevuld visje, dat als knuffeltje gegeven wordt aan de kinderen. Het visje biedt troost en vriendschap aan een kind, dat alle steun hard kan gebruiken. Perla is Italiaans voor parel.

Beide visjes zijn door een team van artsen gekeurd. Na een aantal keuringen en aanpassingen, zijn beide visjes geschikt en veilig bevonden, mits haaksters niet van het patroon afwijken. Haaksters haken dit met veel liefde en plezier en de visjes hebben de meest prachtige kleuren. Zij vinden het, net zoals de stichting, erg fijn om een lach op de (witte) gezichtjes van de kinderen te toveren.

Wanneer de visjes gehaakt zijn, worden ze opgestuurd naar de stichting. De mensen die zich hiermee bezig houden, werken zeer nauwkeurig en geïnstrueerd. Daar ondergaan ze een strenge controle en worden ze via een speciaal protocol gesteriliseerd, gekeurd en hermetisch verpakt.

Wanneer je als haakster een visje opstuurt om te laten keuren en het voldoet niet aan de eisen, dan krijg je hier duidelijk feedback op. Het gaat om tienduizenden kinderen per jaar in Nederland en België en ze hebben dan ook heel veel haaksters/vrijwilligers nodig, om aan deze getallen te voldoen.

Iedereen kan het (nou, bijna iedereen dan)
In het begin was ik huiverig, of ik het wel kon haken. Gek toch, iemand die al veel heeft gehaakt en dan toch twijfelt aan haar haakcapaciteiten! De patronen zien er erg ingewikkeld uit, maar dat is alleen maar schijn. Wanneer je gewoon aan het haken slaat, dan gaat het vanzelf. En zit je onverhoopt ergens vast, dan zijn er altijd ervaren haaksters die je verder kunnen helpen.
Zo ben ik lid van de Facebook pagina van deze stichting, waar alle haaksters lid van zijn. Tijdens het haken van mijn eerste visje liep ik tegen twee foutjes in het haakpatroon van de Perla aan en gelijk ben ik toen geholpen, zodat ik verder kon.

Wanneer je volgens het patroon haakt, dan komen jouw visjes bij een kindje terecht. Is het niet veilig genoeg, dus niet geschikt voor de zieke kindjes, dan gaan jouw visjes naar het broertje of zusje van dit kindje. Zo komen jouw visjes altijd goed terecht.

Hierboven zie je informatie over wat Stichting de Parelvisjes doet. Omdat de link in de afbeelding niet werkt, typ ik hem ook hier in het blog, zodat je de url makkelijk kunt kopiëren: https://www.facebook.com/groups/parelvisjes/

Liefs,
Edmee

(B)engeltjes

Eindelijk ga ik mijn nieuw blog wijden aan de (b)engeltjes, waar ik al over heb gesproken. Hoe ik ermee in aanraking ben gekomen, hoe ik op de naam ben gekomen, hoe ik het patroon zelf heb gemaakt (aan de hand van foto's) en hoe de uiteindelijke (b)engeltjes eruit zijn komen te zien.

Hoe ben ik op de naam gekomen?
Heel simpel eigenlijk: het ziet eruit als een engeltje en door het lusje bengelt het vrij. Vandaar de naam (b)engeltjes.

Hoe ben ik ermee in aanraking gekomen?
Zoals jullie weten, haak ik al sinds een aantal jaren. Hoe lang dit precies is, weet ik niet. Wel weet ik, dat ik ongeveer in 2013 ben begonnen met haken en het nog steeds heel enthousiast en met veel liefde doe. Ongeveer een jaar geleden kreeg ik een vraag van iemand, die ik via Facebook kende. Zij stuurde mij onderstaande foto's door:

De foto's van de haakwerkjes.

Zij wilde graag deze engeltjes gehaakt hebben, echter had zij slechts foto's van internet tot naar beschikking. Haar vraag was of ik deze voor haar wilde haken. Natuurlijk wilde ik dat doen voor haar, dus ik haakgaren besteld in de kleuren die zij graag wilde. Ook had ik kralen besteld, zowel grote als kleinere. Zoals jullie kunnen zien, zijn de handjes en voetjes kleine, houten kralen en het hoofdje is één grote, houten kraal.

Toen ik ging uitrekenen, wat zij per (b)engeltje moest gaan betalen, is de persoon in kwestie afgehaakt. Sorry voor het woordgrapje: ik had het al getypt, zonder dat ik er erg in had. Zij vond het te duur voor de hoeveelheid (b)engeltjes, die zij wilde hebben: per (b)engeltje rekende ik €5,00, per vijf (b)engeltjes rekende ik €22,50 en per tien (b)engeltjes rekende ik €42,50. Dan kwamen de verzendkosten à €6,95 via PostNL er nog bij. Dat had ze er niet voor over.

Nou ja, goed: even goede vrienden. Wel had ik haar van tevoren duidelijk gemaakt, dat de (b)engeltjes niet geheel goedkoop zouden zijn en dat ze niet voor €1,00 of €2,00 de deur uit gingen. Ik moet namelijk mijn materiaal en werkkosten eruit krijgen. Aan de andere kant heb je dan wel iets in je Kerstboom hangen, dat redelijk uniek is en handgemaakt: dat gaat toch zeker wel een aantal jaren mee.

Hoe heb ik er een patroon van kunnen maken?
Zo nieuws- en leergierig als dat ik ben, ben ik op internet gaan speuren naar een eventueel patroon. Na ongeveer een uur had ik dat nog steeds niet gevonden. Dus ben ik maar gaan zoeken naar een ander patroon: namelijk van een rondje. In eerste instantie dacht ik, dat ik moest rondhaken. Na een toer of twee kwam ik erachter, dat dát niet mooi werd. Dus op zoek naar hoe ik het beste een rondje kon haken, zonder rond te haken. Snappen jullie het nog?

Rondhaken is wat je doet, wanneer je een amigurumi gaat haken: je haakt dan aan één stuk door, zonder te stoppen. Bij het haken van een normaal rondje, werk je met toeren: wanneer je je toer hebt gehaakt, haak je het af en begin je met de volgende toer.

Verder was het gewoon een kwestie van uitproberen wat voor mij het makkelijkste werkte en ook wat ik het mooiste vond uitzien. Dus ben ik gaan haken en gaan haken. In het begin was het alles behalve leuk om te doen, omdat ik er geen kant en klaar patroon van had.

Hoe zijn de (b)engeltjes er uiteindelijk uit komen te zien?
Uitproberen totdat ik erbij neer viel, heeft uiteindelijk de volgende (b)engeltjes opgeleverd:

De eerste, gehaakte (b)engeltjes. 

Het mutsje van de (b)engeltjes van de originele foto's, met z'n tweetjes, vond ik te groot: ik vond wel, dat je iets meer van de houten, blanke kraal mocht zien. Ook vond ik de de knoopjes bij de "voetjes", aan het uiteinde van de lossenketting (de beentjes), niet zo heel mooi. Dus dat heb ik ook her en der aangepast. Het lastigste vond ik nog, om een juiste lengte van de lossenketting te bereiken, waardoor de lus lang genoeg was en de beentjes de juiste lengte zouden hebben. Dan nog de uitdaging, om de lus door de kraal én het mutsje te krijgen. Maar uiteindelijk is het me gelukt!!!

Ik heb toen de bovenstaande foto aan mijn moeder doorgestuurd en op mijn Facebook geplaatst en niet lang daarna had ik mijn eerste bestelling al binnen: mijn moeder wilde graag vier (b)engeltjes, twee in crèmekleur en twee in de traditionele kerstkleuren.
Niet veel later kreeg ik een tweede bestelling binnen: een van mijn tantes wilde ook graag (b)engeltjes gehaakt hebben. Ik heb haar toen alle kleuren laten zien, die ik van het gebruikte haakgaren in huis had. Ze wilde graag een (b)engeltje in de volgende kleuren: bordeauxrood, crème, roze, zachtroze en de traditionele kerstkleuren. Onderstaande foto zijn de (b)engeltjes van mijn tante.

De (b)engeltjes van en voor mijn tante.

Tegen de tijd dat ik de (b)engeltjes had gehaakt, wilde ik aan (b)engeltjes voor mezelf beginnen. Die wilde ik graag ook voor mezelf hebben, om in de kerstboom te kunnen hangen. Echter was het toen te kort dag, om deze nog voor mezelf te gaan haken, dus heb ik het met Kerst vorig jaar zonder (b)engeltjes moeten doen. Daar ga ik wel verandering in aanbrengen: dit jaar ga ik er op tijd aan beginnen voor mezelf, zodat er dit jaar met Kerst wél (b)engeltjes in onze kerstboom hangen.

Speciaal (b)engeltje
Eerder dit jaar heb ik een speciaal (b)engeltje gehaakt: eentje voor mijn terminaal zieke oma. Mijn oma was gelovig en op deze manier heb ik het verdriet, dat ik haar binnen afzienbare tijd zou verliezen, al voor haar overlijden een plekje kunnen geven. Het verdriet is er niet minder om geweest, toen ze kwam te overlijden. Ik ben wel blij, dat ze heeft kunnen zien wat ik voor haar had gemaakt. Ook had ik haar een hartje gehaakt, die ze in haar handen kon nemen als ze daar behoefte aan had. Of ze dat daadwerkelijk heeft gedaan, weet ik niet. Maar dat maakt niet zo heel veel uit.

Het (b)engeltje en hartje van en voor mijn oma.

Toen mijn man en ik na haar overlijden vanuit Goed naar Maastricht waren gereden, om mijn familie bij te staan bij het uitvaartcentrum, is het hartje op verzoek van mijn opa aan de kist gehangen. Dat vond ik wel heel bijzonder. Mijn man en ik waren er op de dag, dat de kistsluiting plaats zou vinden. Door een touwtje met een naald door het hartje te steken, kon het hartje aan de schroef hangen van de knop, die aan het voeteneind van de doodskist zat.
Het (b)engeltje, dat ik heb gehaakt voor oma, krijg ik pas terug wanneer mijn man en ik ons eerste kindje hebben gekregen. Dat was het verzoek van mijn oma aan mijn moeder, die dat heeft doorgegeven aan mij. Jullie kunnen je natuurlijk voorstellen, dat dát veel emoties bij mij heeft losgemaakt. Want de laatste keer dat ik oma heb gezien, lag ze in het hospice en vroeg ze aan mij of de komst van mijn man en mij een speciale reden had. Toen ik verder vroeg, dacht ze dat wij in verwachting waren. Helaas heb ik haar toen verteld, dat het niet zo was.

Wanneer jullie interesse hebben in het patroon, dan kunnen jullie mij een berichtje sturen. Het patroon is te koop voor €4,95. Wanneer jullie graag (b)engeltjes willen hebben, maar niet zo vaardig zijn in het zelf te haken, kan ik het altijd voor jullie haken. De prijzen van de (b)engeltjes zijn terug te vinden in dit blog.

Voor nu wens ik jullie een prettige dag!

Liefs,
Edmee

De reden van mijn afwezigheid

In mijn eerste blog, Even voorstellen, heb ik u uitgelegd hoe ik tot de naam van mijn blog ben gekomen en wat ik al zo-al gehaakt heb. Ook zou ik een aparte blog maken, over de (b)engeltjes, waar ik ook een patroon van heb. Inmiddels ben ik al bijna één jaar verder, na mijn eerste blog. Gedurende dit jaar heb ik het erg druk gehad en heb ik een aantal tegenslagen meegemaakt, wat de reden is geweest dat ik zo lang niets van mij heb laten horen.
Ik weet dat het geen excuus mag zijn en dat bovenstaand één van de meest gebruikte excuses is, gebruikt door bloggers. Vanaf nu ga ik tweewekelijks bloggen, ook al is het maar een kort blogje :)

Ik heb vanaf november 2014 tot medio juli 2015 op een middelbare school gewerkt als invallen voor iemand die met zwangerschaps- en ouderschapsverlof was. Het invallen zou eigenlijk tot na de meivakantie duren, maar door privé omstandigheden is dit tot aan het einde van het schooljaar geworden. En voor mij is het niet geheel slechts bij een vervangingsbaan gebleven: voor schooljaar 2015-2016 heb ik eigen uren aangeboden gekregen! 19 lesuren in totaal: 13 lesuren Verzorging, 4 lesuren Biologie en 2 lesuren Mentorles.

Dan de tegenslagen die ik te verduren heb gekregen: mijn diagnose pcos, het overlijden van mijn oma en een van mijn twee konijnen. Mijn oma had sinds juni 2013 kanker met uitzaaiingen. Zij heeft dapper gestreden, echter heeft zij het gevecht tegen deze nare ziekte op maandag 16 maart verloren. Tijdens haar uitvaart stond zij in het middelpunt van de belangstelling en heb ik een gedicht mogen voordragen. Een aantal maanden erna is een van mijn twee konijntjes overleden, mijn konijnenmeisje Belle. Ze had last van maden, ondanks dat ze binnen leefde. Ze heeft altijd last gehad van dunne ontlasting bij haar staart en op woensdagochtend 3 juni ontdekte ik maden op haar buik. Dierenartsbezoekjes en goede zorgen heeft niet kunnen voorkomen, dat ik haar op 4 juni in de ochtend heb moeten laten inslapen. Daarvoor had ze teveel maden en hadden ze haar al te erg aangevreten.
De dood van mijn oma heb ik, voor mijn doen, redelijk makkelijk weten te accepteren. Het (plotselinge) overlijden van mijn konijnenmeisje echter heel moeilijk. Waarschijnlijk omdat ik in het begin een ontzettend schuldgevoel jegens Belle had: 'Als ik haar vaker had gecontroleerd en vaker in bad had gedaan (wat ze gewend was, had ze nu misschien nog wel geleefd.' Waarschijnlijk omdat ik met op het overlijden van mijn oma heb kunnen voorbereiden, op het overlijden van Belle niet. Nog steeds vind ik het in beide gevallen onterecht, dat zij beiden uit mijn leven zijn gegaan. Praten over oma vind ik niet moeilijk, maar wel praten over Belle. Dat is iets wat zeer veel tijd nodig zal hebben, iets wat echt zal moeten slijten.

Dan het pcos-gebeuren... kort gezegd: ik heb vochtblaasjes op mijn eierstokken, waardoor ik minder vruchtbaar ben. Uitgebreider: pcosis de afkorting van polycysteus-ovarium syndroom... ik heb meerdere cystes (vochtblaasjes) op mijn eierstokken. Hierdoor is mijn hormoonspiegel verstoord en groeien mijn eicellen niet of onregelmatig. Als pubermeisje had ik al last van zeer onregelmatige menstruatiecycli en ruim 12 jaar na het gebruik van de pil (16-28 jaar) na het stoppen na maanden last gekregen van deze onregelmatige cycli.
Via de huisarts bij de gynaecoloog terecht gekomen en na een inwendige echo had ik eindelijk duidelijkheid. Hoe je het krijgt? Geen idee: je hebt het of niet. Overgewicht kan een rol spelen in de verergering van de symptomen, zoals in mijn geval, maar is niet de oorzaak. Ook slanke mensen kunnen het hebben. Hoe je er van af komt? Geen idee: in mijn geval is afvallen het devies van mijn gynaecoloog. Minstens 10 kg. Dus voor mij de taak om van 85 kg naar 75 kg te gaan. Dat gaat met vallen en opstaan en makkelijk is het zeker niet. Maar ik doe het allemaal voor een goed doel: mijn kansen op een natuurlijke, spontane zwangerschap vergroten.
Wat als je na het afvallen maar niet zwanger kunt raken? Wat als er meer aan de hand is dan alleen pcos? Wat als je onvruchtbaar bent? Dan is dat met een reden! Als biologiedocent ben ik gelukkig nuchter genoeg om dit te beseffen. Wil het echt niet met de nodige hulp, dan zal dat met een reden zijn. En dan zijn er nog genoeg andere opties om kindjes te krijgen... of mijn man en ik besluiten om geen kindjes te nemen, dat kan natuurlijk ook. Maar zo ver is het nog lang niet!!

Excuses als mijn blog ietwat donker is geworden, met betrekking tot de pcos, het overlijden van mijn oma en konijn Belle. Echter, dit is wie ik ben en dat hoort nu eenmaal bij mij. Een volgende blog zal weer over haken gaan, beloofd! Sterker nog: mijn volgend blog zal over de (b)engeltjes gaan.

Liefs, Edmee