In mijn eerste blog, Even voorstellen, heb ik u uitgelegd hoe ik tot de naam van mijn blog ben gekomen en wat ik al zo-al gehaakt heb. Ook zou ik een aparte blog maken, over de (b)engeltjes, waar ik ook een patroon van heb. Inmiddels ben ik al bijna één jaar verder, na mijn eerste blog. Gedurende dit jaar heb ik het erg druk gehad en heb ik een aantal tegenslagen meegemaakt, wat de reden is geweest dat ik zo lang niets van mij heb laten horen.
Ik weet dat het geen excuus mag zijn en dat bovenstaand één van de meest gebruikte excuses is, gebruikt door bloggers. Vanaf nu ga ik tweewekelijks bloggen, ook al is het maar een kort blogje :)
Ik heb vanaf november 2014 tot medio juli 2015 op een middelbare school gewerkt als invallen voor iemand die met zwangerschaps- en ouderschapsverlof was. Het invallen zou eigenlijk tot na de meivakantie duren, maar door privé omstandigheden is dit tot aan het einde van het schooljaar geworden. En voor mij is het niet geheel slechts bij een vervangingsbaan gebleven: voor schooljaar 2015-2016 heb ik eigen uren aangeboden gekregen! 19 lesuren in totaal: 13 lesuren Verzorging, 4 lesuren Biologie en 2 lesuren Mentorles.
Dan de tegenslagen die ik te verduren heb gekregen: mijn diagnose pcos, het overlijden van mijn oma en een van mijn twee konijnen. Mijn oma had sinds juni 2013 kanker met uitzaaiingen. Zij heeft dapper gestreden, echter heeft zij het gevecht tegen deze nare ziekte op maandag 16 maart verloren. Tijdens haar uitvaart stond zij in het middelpunt van de belangstelling en heb ik een gedicht mogen voordragen. Een aantal maanden erna is een van mijn twee konijntjes overleden, mijn konijnenmeisje Belle. Ze had last van maden, ondanks dat ze binnen leefde. Ze heeft altijd last gehad van dunne ontlasting bij haar staart en op woensdagochtend 3 juni ontdekte ik maden op haar buik. Dierenartsbezoekjes en goede zorgen heeft niet kunnen voorkomen, dat ik haar op 4 juni in de ochtend heb moeten laten inslapen. Daarvoor had ze teveel maden en hadden ze haar al te erg aangevreten.
De dood van mijn oma heb ik, voor mijn doen, redelijk makkelijk weten te accepteren. Het (plotselinge) overlijden van mijn konijnenmeisje echter heel moeilijk. Waarschijnlijk omdat ik in het begin een ontzettend schuldgevoel jegens Belle had: 'Als ik haar vaker had gecontroleerd en vaker in bad had gedaan (wat ze gewend was, had ze nu misschien nog wel geleefd.' Waarschijnlijk omdat ik met op het overlijden van mijn oma heb kunnen voorbereiden, op het overlijden van Belle niet. Nog steeds vind ik het in beide gevallen onterecht, dat zij beiden uit mijn leven zijn gegaan. Praten over oma vind ik niet moeilijk, maar wel praten over Belle. Dat is iets wat zeer veel tijd nodig zal hebben, iets wat echt zal moeten slijten.
Dan het pcos-gebeuren... kort gezegd: ik heb vochtblaasjes op mijn eierstokken, waardoor ik minder vruchtbaar ben. Uitgebreider: pcosis de afkorting van polycysteus-ovarium syndroom... ik heb meerdere cystes (vochtblaasjes) op mijn eierstokken. Hierdoor is mijn hormoonspiegel verstoord en groeien mijn eicellen niet of onregelmatig. Als pubermeisje had ik al last van zeer onregelmatige menstruatiecycli en ruim 12 jaar na het gebruik van de pil (16-28 jaar) na het stoppen na maanden last gekregen van deze onregelmatige cycli.
Via de huisarts bij de gynaecoloog terecht gekomen en na een inwendige echo had ik eindelijk duidelijkheid. Hoe je het krijgt? Geen idee: je hebt het of niet. Overgewicht kan een rol spelen in de verergering van de symptomen, zoals in mijn geval, maar is niet de oorzaak. Ook slanke mensen kunnen het hebben. Hoe je er van af komt? Geen idee: in mijn geval is afvallen het devies van mijn gynaecoloog. Minstens 10 kg. Dus voor mij de taak om van 85 kg naar 75 kg te gaan. Dat gaat met vallen en opstaan en makkelijk is het zeker niet. Maar ik doe het allemaal voor een goed doel: mijn kansen op een natuurlijke, spontane zwangerschap vergroten.
Wat als je na het afvallen maar niet zwanger kunt raken? Wat als er meer aan de hand is dan alleen pcos? Wat als je onvruchtbaar bent? Dan is dat met een reden! Als biologiedocent ben ik gelukkig nuchter genoeg om dit te beseffen. Wil het echt niet met de nodige hulp, dan zal dat met een reden zijn. En dan zijn er nog genoeg andere opties om kindjes te krijgen... of mijn man en ik besluiten om geen kindjes te nemen, dat kan natuurlijk ook. Maar zo ver is het nog lang niet!!
Excuses als mijn blog ietwat donker is geworden, met betrekking tot de pcos, het overlijden van mijn oma en konijn Belle. Echter, dit is wie ik ben en dat hoort nu eenmaal bij mij. Een volgende blog zal weer over haken gaan, beloofd! Sterker nog: mijn volgend blog zal over de (b)engeltjes gaan.
Liefs, Edmee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten